​Gistermiddag, ruim twee weken na mijn laatste experimentdag, besloot ik het weer te proberen.
Het was een zonnige zondag en met mijn tekenspullen op mijn rug ging ik er weer op uit.
Ik fietste richting centrum naar het Ceresplein want daar zou een kofferbakverkoop zijn.
Doordat het behalve koopzondag ook de laatste dag van het Axis festival was, bezochten heel veel mensen het centrum en was het gezellig druk.
Behalve hier en daar een praatje te hebben gemaakt met enkele bekenden, heb ik ook veel visitekaartjes uitgedeeld aan mensen die graag wat meer wilde zien van mijn werk op mijn site. Mijn verhaal over mijn portretwerk samen met het tonen van de vele reeds gemaakte portretten in het voorbeeldenboek, wekt altijd wel interesse en is dan ook heel belangrijk voor een mogelijk toekomstige opdracht. Vaak zie ik mensen later weer terug voor het maken van een portret van hunzelf, hun kinderen of huisdier of iets geheel anders (altijd weer een verrassing). Maar soms vinden ze het ook leuk om gelijk te poseren.

Na een half uurtje besloot ik een bezoekje te brengen aan de Gouverneurstuin.
Veel bezoekers konden onder het genot van een wijntje of een ander drankje met daarbij lekkere hapjes genieten van diverse live optredens. Ook daar mijn diensten aangeboden en twee kandidaten bereid gevonden om gelijk te poseren.
Daarna liet ik hun, net als de vorige keer, weer zélf bepalen wat zij hiervoor wilde geven.
Het blijft spannend, maar ...   YES, ook dit keer werd ik niet teleurgesteld!
 
Met liefde gegeven en met liefde gekregen.

Meer dan drie maanden heeft het geduurd!
Al die tijd gewacht op mooi weer om eindelijk weer buiten te kunnen tekenen.
Verleden week begon het lekkere weer.

Ook afgelopen zaterdagmiddag was het prachtig weer en besloot ik nog even snel naar het centrum te gaan.
Dit om diverse kraampjes met kunstwerken op de jaarlijks terugkerende Art Explosion te kunnen bekijken.
Onderweg reed ik met mijn fiets ook nog even langs de Verkoopfabriek. De voordeuren stonden open en dus is het ook daar binnenkort weer heerlijk vertoeven met mijn tekenspullen op de woensdagmiddag.
Behalve mooie kunstwerken, leuke gesprekken en ontmoetingen met medekunstenaars en bekenden, was er één kraampje wat mijn speciale aandacht trok.
De kunstobjecten hadden geen prijsjes maar hier en daar stonden een paar bordjes met de tekst dat de klant zelf kon bepalen wat hij/zij wilde geven voor een kunstwerk!
Ongelofelijk... niet alleen vanwege het feit dat dit in onze huidige wereld een ongewone manier van verkopen is, maar ook omdat ik een paar dagen daarvoor zélf ook met die gedachten heb rond gelopen en mijzelf had afgevraagd of dit zou 'kunnen werken'. En met dit laatste bedoel ik natuurlijk of ik dat stukje vertrouwen aan een klant kan overlaten en het uiteindelijk ook genoeg zou opleveren om in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien.
Wat een bevrijding zou dit kunnen betekenen!
En ik zou nóg meer mensen blijer en gelukkiger kunnen maken.
In de laatste jaren heb ik ondervonden dat de door mijzelf vastgestelde bedragen door iedereen verschillend werd ervaren. Wat de één ervaart als "mmmm .... best wel een bedrag"  vindt de ander weer "ohhhhh .... ik dacht dat het veel duurder zou zijn". ​​Het heeft me aan het denken gezet en uiteindelijk doen besluiten om deze manier van 'verkoop' te gaan proberen.

Dit heeft niet alleen het voordeel dat het benodigde meubilair al aanwezig is en ik altijd droog zit mocht er een spatje regen vallen,  maar hiervoor ook geen locatiekosten kwijt ben. 
Het is erg prettig om met zo min mogelijk spullen op weg te gaan, dus alleen met een trolley/rugtas want dan ben je mobieler. Als het je ergens niet meer bevalt, ga je gewoon naar een andere plek.
Reizen met de trein, bus of benenwagen (te voet) is ook veel leuker en avontuurlijker dan met de auto.
Onderweg ontmoet je altijd zoveel verschillende mensen. Het zijn levende boeken en ik luister naar hun verhalen.
Al deze plezierige aanvullingen in mijn tekenwerk maken me gelukkig.
Volgens Albert Schweizer komt succes meestal als je iets met plezier doet:
"Succes is niet de sleutel naar geluk, maar geluk is de sleutel naar succes"​

Wie weet...

 Hierdoor kon ik, met de deuren open want het was lekker weer, makkelijk contact maken met de mensen buiten. Gewoon een praatje maken met voorbijgangers en natuurlijk flyers van de verkoopfabriek en mijn visitekaartjes in mijn handen.
Mijn eigen enthousiasme voor dit prachtige concept, lokte mensen vanzelf naar binnen. 'Toch maar even een kijkje nemen' zie je ze denken. En als er vrij-parkeren in Assen zou bestaan dan was de winkel elke dag bomvol, dat is zo zeker als wat! Vandaag alleen maar snelportretten gemaakt. Eén daarvan zie je hierboven (vijf minuten).

Vandaag werd ik wakker en wist ik direct wat ik deze dag zou gaan doen.
Het zou een droge en zonnige dag worden en dus besloot ik om met mijn rugtas vol tekenspullen er op uit te gaan op de fiets. Zomaar op de bonnefooi en ik zie wel wie ik tegen kom en waar en wie ik zou gaan tekenen!
Het is iets wat ik nog nooit eerder zo heb gedaan want meestal plan ik zulke dingen. Een verrassingsdag dus.
Nou, dat werd het zeker.
Eerst ging ik naar een rommelmarkt vlakbij het Asserbos. Daar vond ik o.a. een outfit om volgende week zondag te gebruiken op het Vaudeville festival. En toevallig waren degene die dit festival organiseren daar ook de standhouders die mij de geschikte schoenen voor dat festival verkochten.