Een druk 'Frans' weekend achter de rug. Eerst een succesvol schildersfestival 'Montmartre in Sellingen' waar het heel gezellig was en ik zoals gewoonlijk mensen live portretteerde. Daar werd ook, tijdens de kunstveiling op het dorpsplein, voor het eerst een zelfgemaakt 'vrij' werk van mij geveild en verkocht. Van dit ingelijst A5 formaat snelportret van Monet, getekend met grafietkrijt, kun je hiernaast een kopie zien. Een hele leuke en bijzondere ervaring. Ook omdat ik met de koper kennis heb kunnen maken. De dag daarna begon het tekenen pas na een twee uur durende autorit naar Hummelo in Gelderland. Ook daar heb ik een superleuk, en gezellige 'Vive la France' dag gehad. Ik heb daar aan de lopende band kunnen tekenen (zie de fotos hiernaast). Beide evenementen waren goed georganiseerd en hadden zeer sfeervolle franse muziek! Vermoeid maar voldaan kwam ik thuis. Gelukkig stond het eten al klaar, kon ik vroeg naar bed en was de maandag vrij rustig en relaxed :) | Vive la France in Hummelo |
0 Comments
Soms loop je vast op iets kleins maar weet je niet waar dat aan ligt. Heerlijk om te kunnen helpen en ook de voldoening bij hun zelf te zien als ze het uiteindelijk ook een 'geslaagd' portret vinden.
Twee uurtjes gaan snel om en voor sommigen is het niet genoeg. Zij blijven toch nog even een paar minuutjes langer bij me staan voor een paar extra tekensuggesties. Dat zijn de tekentalenten in dop, waarvan je weet dat zij met wat extra aandacht en oefening hele mooie resultaten zullen gaan boeken. Op deze manier kennis doorgeven waarvan je hun inzichten verbetert door hen op een 'andere manier' naar iets te leren kijken is AWESOME!!!
Daarna met de bus richting Dwingeloo gereden en daar ook nog mensen getekend.
Onder andere deze friese man die met verschillende spulletjes op de rommelmarkt stond. Hij had een markante kop en ik heb het portret in vijftien à twintig minuten getekend. Hiernaast een kopie van het resultaat. Het portret geruild voor een mooie Djembé die ik altijd al een keer had willen hebben. Dat kan dus ook zo! Na drie weken ben ik gisteren weer begonnen met het portretteren op een braderie.
Dit keer voor de eerste keer in Hooghalen dus niet zo ver van huis. Het weer viel gelukkig reuze mee want de meeste voorspelde buien dreven links en rechts voorbij. Ik heb hierdoor toch zes portretten kunnen tekenen waarvan de laatste net klaar was voordat het begon te plensen. Het experiment dat ik de hoogte van het te betalen bedrag aan de klant overlaat is nu echter voorbij. Na deze drie experimentele dagen te hebben geëvalueerd kwam ik tot de conclusie dat deze manier van ruiling de inkomsten toch nadeliger doen uitvallen dan gehoopt. Niet alleen de onkosten van materiaal, locatie- en reiskosten speelden mee, maar ook de gebruikte tijd om het portret te realiseren ten opzichte van wat er werd betaald stonden toch niet helemaal in verhouding. Omdat ik weet dat ook de vijf, tien en vijftien minuten portretten leuk en mooi worden gevonden heb ik besloten het bedrag af te laten hangen van het aantal getekende minuten (één euro per minuut). De klant geeft van te voren aan waar hij of zij de voorkeur aan geeft. Mijn eierwekkertje laat mij altijd duidelijk zien hoeveel tijd ik nog heb voor het portret van keuze tijdens het tekenen. Zo geef ik toch aan een ieder nog steeds de mogelijkheid om een goed gelijkend portret aan te kunnen schaffen en heb tegelijkertijd het gevoel dat mijn werk naar verhouding toch de juiste waardering krijgt Gistermiddag, ruim twee weken na mijn laatste experimentdag, besloot ik het weer te proberen.
Het was een zonnige zondag en met mijn tekenspullen op mijn rug ging ik er weer op uit. Ik fietste richting centrum naar het Ceresplein want daar zou een kofferbakverkoop zijn. Doordat het behalve koopzondag ook de laatste dag van het Axis festival was, bezochten heel veel mensen het centrum en was het gezellig druk. Behalve hier en daar een praatje te hebben gemaakt met enkele bekenden, heb ik ook veel visitekaartjes uitgedeeld aan mensen die graag wat meer wilde zien van mijn werk op mijn site. Mijn verhaal over mijn portretwerk samen met het tonen van de vele reeds gemaakte portretten in het voorbeeldenboek, wekt altijd wel interesse en is dan ook heel belangrijk voor een mogelijk toekomstige opdracht. Vaak zie ik mensen later weer terug voor het maken van een portret van hunzelf, hun kinderen of huisdier of iets geheel anders (altijd weer een verrassing). Maar soms vinden ze het ook leuk om gelijk te poseren. Na een half uurtje besloot ik een bezoekje te brengen aan de Gouverneurstuin. Veel bezoekers konden onder het genot van een wijntje of een ander drankje met daarbij lekkere hapjes genieten van diverse live optredens. Ook daar mijn diensten aangeboden en twee kandidaten bereid gevonden om gelijk te poseren. Daarna liet ik hun, net als de vorige keer, weer zélf bepalen wat zij hiervoor wilde geven. Het blijft spannend, maar ... YES, ook dit keer werd ik niet teleurgesteld! Met liefde gegeven en met liefde gekregen. Meer dan drie maanden heeft het geduurd! Al die tijd gewacht op mooi weer om eindelijk weer buiten te kunnen tekenen. Verleden week begon het lekkere weer. Ook afgelopen zaterdagmiddag was het prachtig weer en besloot ik nog even snel naar het centrum te gaan. Dit om diverse kraampjes met kunstwerken op de jaarlijks terugkerende Art Explosion te kunnen bekijken. Onderweg reed ik met mijn fiets ook nog even langs de Verkoopfabriek. De voordeuren stonden open en dus is het ook daar binnenkort weer heerlijk vertoeven met mijn tekenspullen op de woensdagmiddag. Behalve mooie kunstwerken, leuke gesprekken en ontmoetingen met medekunstenaars en bekenden, was er één kraampje wat mijn speciale aandacht trok. De kunstobjecten hadden geen prijsjes maar hier en daar stonden een paar bordjes met de tekst dat de klant zelf kon bepalen wat hij/zij wilde geven voor een kunstwerk! Ongelofelijk... niet alleen vanwege het feit dat dit in onze huidige wereld een ongewone manier van verkopen is, maar ook omdat ik een paar dagen daarvoor zélf ook met die gedachten heb rond gelopen en mijzelf had afgevraagd of dit zou 'kunnen werken'. En met dit laatste bedoel ik natuurlijk of ik dat stukje vertrouwen aan een klant kan overlaten en het uiteindelijk ook genoeg zou opleveren om in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Wat een bevrijding zou dit kunnen betekenen! En ik zou nóg meer mensen blijer en gelukkiger kunnen maken. In de laatste jaren heb ik ondervonden dat de door mijzelf vastgestelde bedragen door iedereen verschillend werd ervaren. Wat de één ervaart als "mmmm .... best wel een bedrag" vindt de ander weer "ohhhhh .... ik dacht dat het veel duurder zou zijn". Het heeft me aan het denken gezet en uiteindelijk doen besluiten om deze manier van 'verkoop' te gaan proberen.
|
Manja Ben-Chaim, ValkMeer over mij hier Archives
Oktober 2019
Categories
Alles
|