Het resulteerde daarna wel in een plotselinge inspiratie om een strip te tekenen.
Aangezien dit de eerste keer was dat ik dit op me nam begrijp ik nu wel dat het veel meer
tijd vergt dan ik in eerste instantie had gedacht.
Perfect is het niet, maar dat mocht de pret niet drukken.
Ik heb weer iets nieuws geprobeerd op tekengebied en er heel veel van kunnen leren.
De les dat je eerst goed moet nadenken over de hulp die je iemand zou willen geven heb ik diezelfde dag ook geleerd. Die man van de appeltaart had mij trouwens wel diezelfde avond nog gebeld om me gerust te stellen dat hij toch nog de appeltaart had ontvangen. Hij vertelde dat hij, na een half uur tevergeefs op mij te hebben gewacht, hij vermoedde dat de taart waarschijnlijk bij de servicebalie zou zijn terug gebracht. Ik verontschuldigde mij nogmaals aan hem, maar hij zei dat het oké was en dat ik het goed bedoeld had. Wat eigenlijk ook zo was.
Pffff... gelukkig zeg, hij was niet boos en ik was erg opgelucht na zijn telefoontje.
Door het portretliefde visitekaartje dat ik had toegevoegd bij de taart (met daarop mijn excuses voor het niet hebben kunnen helpen) heeft hij mij dus kunnen bellen.
Dat was dus wel weer een goed idee ;)
De tekeningen zijn met Chinese inkt getekend op A4 formaat papier (klik om te vergroten).