Vandaag was eindelijk een mooie zonnige dag, en ik besloot een bezoek te brengen aan het Drents Museum. De kunstwerken van de tentoonstelling ´De Sovjet Mythe, socialistisch realisme´ waren zeer mooi en interessant. Er werden werken van verschillende kunstenaars getoond ieder met zijn eigen stijl maar allemaal met dezelfde door de toen heersende politieke macht voorgeschreven invulling. Als er een mogelijkheid was om ergens op een bankje nog wat langer naar een bepaald kunstwerk te kijken, dan had ik dat graag bij een paar gedaan. Behalve dit, waren er ook nog mooie werken te zien van o.a. Sam Drukker en Marcel Möring. Ook was er werk te zien van Herman van Hoogdalem. Deze laatst genoemde kunstenaar had immens grote portretten van dementerende mensen gemaakt. Mijn ervaring is dat de meeste mensen zich van hun beste kant willen laten zien, laat staan portretteren. Dementie maakt hier een einde aan, want ze hangen als kunst in een museum. De ziekte tast hun geheugen aan en artistieke aspiraties hebben vrij spel. Deze personen zijn nog wel in leven maar door de ziekte onbewust en ook onmondig om zich ook maar enig zins te kunnen verzetten. Het doet me, als dochter van een dementerende moeder, heel veel pijn. |